يكشنبه ۱۰ تیر ۹۷
بعد از اینکه جواب امتحانا اومد و برخلاف گذشته سیر نزولی خودخواسته رو طی کردم ناراحت نشدم. واقعاً انتظارشو داشتم. اصلاً از قبل از شروع امتحانا انتظارشو داشتم. خیلی دوست داشتم دوباره شکست بخورم تا به خودم بیام اما خوب این شکست اثری روم نذاشت. حداقل ناراحت هم نشدم که دلم یکم متلاطم بشه و از این سکون دربیاد.
کارای عجیب ما هم تمومی نداره. یکی نیست بهم یگه آخه آدم خوب، روی سوال پنج نمره‌ای که بلد نیستی باید چرت و پرت بنویسی و پر کنی تا نمره بگیری نه اینکه بنویسی "استاد نمی‌دونم و حوصله پر کردن الکی رو هم ندارم." امان از دست این کارام.
پ.ن: گاهی وقتا شکست رو ترجیح میدم. چون شاید اون‌موقع بفهمم پیروزی یعنی چی.